DON KİŞOT
Ölümsüz gençliğin şövalyesi,
ellisinde uyup yüreğinde çarpan aklına
bir Temmuz sabahı fethine çıktı
güzelin, doğrunun ve haklının:
önünde mağrur, aptal devleriyle dünya,
altında mahzun ve kahraman Rosinant'ı.

Bilirim, hele bir düşmeye gör hasretin halısıne, hele bir de tam okka
dört yüz dirhemse yürek, yolu yok, Don Kişot'um benim, yolu yok,
yel değirmenleriyle dövüşecek.
Haklısın, elbette senin Dulsinya'ndir dünyanın en güzel kadını,
elbette sen haykıracaksın bunu
bezirganların suratına,
ve alaşağı edecekler seni
bir temiz pataklayacaklar seni.
Fakat sen, yenilmez sövalyesi susuzluğumuzun, sen, bir alev gibi
yanmakta devam edeceksin
ağır, demir kabuğunun içinde
ve Dulsinya bir kat daha güzelleşecek.

1947
Nazım Hikmet
Tüm Eserleri 7.